ΣΚΗΝΙΚΟ:
Πλατεία χωριού, Αύγουστος, βράδυ.
Το καφεμπακάλικο έχει βγάλει τα τραπεζάκια του έξω. Στην άκρη μιά ευμεγέθης ψησταριά, όπου παθαίνουν τον παθών τους τον τάραχον σουβλάκια, λουκάνικα, κοκορέτσια, κοντοσούβλια, τα οποία, ως εκδίκηση μάλλον, παράγουν μπόλικο τσικνοκαπνό.
Πελάτες καμμιά τριανταριά συζητούν τα φλέγοντα και περιμένουν να περιδρομιάσουν τα φλεγόμενα.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ:
Καπνιστής πλησιάζει το τραπέζι δύο γνωστών (και ποιός δεν είναι γνωστός στο χωριό...) μεσόκοπων άκαπνων ζευγαριών.
Χαιρετάει, κάθεται, παραγγέλνει το φαγητό του και αμέριμνος βγάζει τα καπνιστικά του να στρίψει τσιγάρο, μια και σε ανοιχτό χώρο βρίσκονταν.
Αμέσως πετάγεται μία από τις κυράδες, που κάθονταν απέναντί του:
- Ά! όχι αυτό! Έχω άσθμα.
- Αφού σάς βρήκα, θα τό σεβαστώ, λέει ο καπνιστής και βάζει το πακέτο στην τσέπη.
ΤΟ ΔΡΑΜΑ:
Έπιασαν κουβέντα, ήρθε και το φαγητό.
Όχι όμως μόνο του...
Γύρισε ο αέρας και έφερε πάνω στην παρέα και όλο τον τσικνοκαπνό από την ψησταριά. Επί ώρα.
Ακλόνητη η ...ασθμαίνουσα κυρία, έτρωγε το φαγητό της μέσα στον καπνό...
Προφανώς βαριόταν να αλλάξει τραπέζι. Το ξέχασε το άσθμα μπροστά στο φα'ί'...
ΗΘΙΚΟΝ ΔΙΔΑΓΜΑ:
Μπάς και μερικοί χρησιμοποιούν περίεργα μέσα για να νοιώσουν ότι «περνάει το δικό τους»;;;
Μιά ερώτηση κάνω...
Στρίβοντας το τσιγάρο μου στην πλατεία του χωριού.
31.8.10
Kλειστά επαγγέλματα
Το άνοιγμα του κλειστού επαγγέλματος του πολιτικάντη έχει άραγε περιληφθεί στο μνημόνιο;;;
Δεν πιστεύω να μην ξέρουν οι ...επόπτες μας ότι επί 48 χρόνια (από το 1955 μείον εφτά της χούντας δηλαδή...) μόλις 2 οικογένειες μάς κυβερνούν...
Σύν ακόμα μία, άντε, έτσι ολίγον... ως "τσόντα"...
Αν τυχόν δεν τό έβαλαν ως όρο, είναι μεγάλη τους παράλειψη!
Διαφωνείτε;;;
Δεν πιστεύω να μην ξέρουν οι ...επόπτες μας ότι επί 48 χρόνια (από το 1955 μείον εφτά της χούντας δηλαδή...) μόλις 2 οικογένειες μάς κυβερνούν...
Σύν ακόμα μία, άντε, έτσι ολίγον... ως "τσόντα"...
Αν τυχόν δεν τό έβαλαν ως όρο, είναι μεγάλη τους παράλειψη!
Διαφωνείτε;;;
Ένα διεφθαρμένο σύστημα
μόνο διαφθορά μπορεί να φέρει...
O KAKOκράτης υπό την μάσκα του ΠΑΣΟΚικού «Καλλικράτη»
Όποιος τά κατάφερε να ξεπεράσει το αφόρητο πασοκικό μπλά-μπλά-μπλά περί νέας ...αρχιτεκτονικής των ΟΤΑ μέσω του -κατ' ευφημισμό- "Καλλικράτη", στην εισαγωγή του προς «διαβούλευση» (διαβουκόληση εννοούν αλλά δεν τό λένε...) κειμένου, και διάβασε λίγο παρακάτω, θα πρέπει να κατάλαβε τρία κυρίως πράμματα:
1. Μεταφέρονται αρμοδιότητες στους διευρυμένους Δήμους (σωστό αυτό!) ΧΩΡΙΣ όμως τους αντίστοιχους πόρους! Άλλαξαν δηλαδή τον αποδέκτη της λαϊκής οργής για τις ελλείψεις σε Σχολεία, Νοσοκομεία κλπ από την κεντρική εξουσία στις δημοτικές αρχές και ...καθάρισαν.
2. Mε την φαύλη και καλπονοθευτική κατανομή των εδρών στα Δημοτικά Συμβούλια, ειδικά διαφορετική αν κάποιος συνδυασμός πάρει 50% την πρώτη Κυριακή ή όχι, στήθηκε μια άτεχνη προσπάθεια να αναγκαστούν τα "μικρά" κόμματα, οι Οικολόγοι συγκεκριμένα και ο ΣΥΡΙΖΑ, να συμπράξουν με τους υποψηφίους που θα πάρουν το ....«χρίσμα» του ΠΑΣΟΚ, αν δεν θελήσουν να διακινδυνεύσουν να μην εκλέξουν ούτε έναν Δημοτικό Σύμβουλο.
Απώτερος στόχος ήταν βέβαια να αναγκαστούν, εφόσον συμπράξουν με το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα αυτά να τό ...βουλώσουν και να μην πουν κουβέντα για την βάναυση μείωση των μισθών και την περικοπή κάθε εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος που εφάρμοσε ο ...σοσιαλιστικά νεοφιλελεύθερος κ. Παπανδρέου, πολύ πιό σκληρά από ότι ο δεξιός νεοφιλελεύθερος κ. Καραμανλής.
3. Με την άμεση εκλογή κάθε Δημάρχου, και την μετατροπή του σε -σχεδόν- απόλυτο ...Δημοκράτορα {γίνεται πολύ πιό ...«καπετάν-ένας» από ότι ήταν έως τώρα} αναπαράγεται το πρωθυπουργικοκεντρικό αντιδημοκρατικό μοντέλο, θεμελιωμένο από τον δεξιό ...«εθνάρχη» και ισχυροποιημένο από τον ...αριστερό «χαρισματικό».
Και βέβαια το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το ίδιο!
Διαφθορά, καταλήστευση των πολιτών και του Δημόσιου Κορβανά, ξεπούλημα (με το ...αζημίωτο!) των πάντων στα ιδιωτικά συμφέροντα, ΡΕΜΟΥΛΑ.
Τά χορτάσαμε επί χούντας, τά είδαμε και επί «δημοκρατίας», τά ζούμε ακόμα τώρα. Με ..."πρωταθλητές" βέβαια (επισήμως!) τους Δήμους.
Όλη η ρεμούλα έγινε και γίνεται από ΙΣΧΥΡΕΣ (δηλαδή ανεξέλεγκτες) κυβερνήσεις και βεβαίως από ΙΣΧΥΡΟΥΣ (δηλαδή ανεξέλεγκτους) δημάρχους.
Η γενεσιουργός αιτία δεν είναι η ...«φύση» του Έλληνα.
Η ανυπαρξία ελέγχου είναι.
Ελέγχου που με τον ΚΑΚΟκράτη φρόντισαν επιμελώς να τόν αποκλείσουν.
1. Μεταφέρονται αρμοδιότητες στους διευρυμένους Δήμους (σωστό αυτό!) ΧΩΡΙΣ όμως τους αντίστοιχους πόρους! Άλλαξαν δηλαδή τον αποδέκτη της λαϊκής οργής για τις ελλείψεις σε Σχολεία, Νοσοκομεία κλπ από την κεντρική εξουσία στις δημοτικές αρχές και ...καθάρισαν.
2. Mε την φαύλη και καλπονοθευτική κατανομή των εδρών στα Δημοτικά Συμβούλια, ειδικά διαφορετική αν κάποιος συνδυασμός πάρει 50% την πρώτη Κυριακή ή όχι, στήθηκε μια άτεχνη προσπάθεια να αναγκαστούν τα "μικρά" κόμματα, οι Οικολόγοι συγκεκριμένα και ο ΣΥΡΙΖΑ, να συμπράξουν με τους υποψηφίους που θα πάρουν το ....«χρίσμα» του ΠΑΣΟΚ, αν δεν θελήσουν να διακινδυνεύσουν να μην εκλέξουν ούτε έναν Δημοτικό Σύμβουλο.
Απώτερος στόχος ήταν βέβαια να αναγκαστούν, εφόσον συμπράξουν με το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα αυτά να τό ...βουλώσουν και να μην πουν κουβέντα για την βάναυση μείωση των μισθών και την περικοπή κάθε εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος που εφάρμοσε ο ...σοσιαλιστικά νεοφιλελεύθερος κ. Παπανδρέου, πολύ πιό σκληρά από ότι ο δεξιός νεοφιλελεύθερος κ. Καραμανλής.
3. Με την άμεση εκλογή κάθε Δημάρχου, και την μετατροπή του σε -σχεδόν- απόλυτο ...Δημοκράτορα {γίνεται πολύ πιό ...«καπετάν-ένας» από ότι ήταν έως τώρα} αναπαράγεται το πρωθυπουργικοκεντρικό αντιδημοκρατικό μοντέλο, θεμελιωμένο από τον δεξιό ...«εθνάρχη» και ισχυροποιημένο από τον ...αριστερό «χαρισματικό».
Και βέβαια το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το ίδιο!
Διαφθορά, καταλήστευση των πολιτών και του Δημόσιου Κορβανά, ξεπούλημα (με το ...αζημίωτο!) των πάντων στα ιδιωτικά συμφέροντα, ΡΕΜΟΥΛΑ.
Τά χορτάσαμε επί χούντας, τά είδαμε και επί «δημοκρατίας», τά ζούμε ακόμα τώρα. Με ..."πρωταθλητές" βέβαια (επισήμως!) τους Δήμους.
Όλη η ρεμούλα έγινε και γίνεται από ΙΣΧΥΡΕΣ (δηλαδή ανεξέλεγκτες) κυβερνήσεις και βεβαίως από ΙΣΧΥΡΟΥΣ (δηλαδή ανεξέλεγκτους) δημάρχους.
Η γενεσιουργός αιτία δεν είναι η ...«φύση» του Έλληνα.
Η ανυπαρξία ελέγχου είναι.
Ελέγχου που με τον ΚΑΚΟκράτη φρόντισαν επιμελώς να τόν αποκλείσουν.
30.8.10
Η "πρωτιά" ως προπαρασκευαστική μέθοδος αποδοχής της υποταγής
Σχολίασε μια μπλογκο-φίλη στο προηγούμενο άρθρο μου:
«Όλοι είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να ανταγωνιζόμαστε τα άλλα πλάσματα για να κατακτήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο ζωτικό χώρο και να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας (συνήθως εις βάρος τους). Το παιγνίδι και ο αθλητισμός δεν είναι παρά η επισφράγιση αυτής ακριβώς της γενετικής προδιαγραφής»
και «μού 'βαλε φωτιά» να γράψω κι άλλα για το θέμα.
Προειδοποιώ πάντως ότι όσοι/-ες πιστεύουν ότι μάς δημιούργησε κάποιος θεός "κατ' εικόνα και ομοίωσιν" του ή έστω ότι υπάρχει, μία ή περισσότερες "ανώτερες" δυνάμεις που σκέφτονται πριν από μάς για μάς, είτε απλώς πιστεύουν σε διάφορα πράγματα, ας μην συνεχίσουν παρακάτω, θα χάσουν το χρόνο τους.
Ο ...υπερφαινόμενος απλώς νομίζει διάφορα πράγματα και τη λέξη "πιστεύω"(*) τήν έχει εξαιρέσει, εδώ και χρόνια πολλά, από το λεξιλόγιό του.
Νομίζω λοιπόν τα εξής πραμματάκια πάνω στο θέμα του ανταγωνισμού, που γέννησε και συντηρεί την ιδέα της, τόσο ηλίθιας, "πρωτιάς".
Για να γλιτώσω τυχόν «άει σιχτίρ» για την σφοδρότητα αυτού του χαρακτηρισμού, παραθέτω αμέσως μερικά επιχειρήματα.
* Κατ' αρχή κάθε "πρωτιά" κρατάει πολύ λίγο. Όλο και κάποιος άλλος θα βρεθεί σύντομα να «σπάσει» το ρεκόρ. Ο ...φουκαράς ο Μπιλ Γκέϊτς π.χ. της πολυχρονεμένης μας Microsoft έχασε φέτος την πρωτιά του επί Γής πάμπλουτου (κάτι δεκάδες δίς $...) γιατί τόν ξεπέρασε ένας διπλοσάγωνος συμπατριώτης του. Τί να πούμε για τις αθλητικές πρωτιές, που σπάνια αντέχουν μέχρι τους επόμενους αγώνες;;;
* Κάποτε η "πρωτιά" συμβαδίζει με την ποιότητα (π.χ. ο πρώτος μαθητής είναι και "καλός" μαθητής) καθόλου όμως το ένα δεν σημαίνει το άλλο. Και ο πρώτος μπορεί να είναι ...κούτσουρο και ένας καλός μαθητής να μην είναι πρώτος.
* Άλλοτε η "πρωτιά" δεν έχει καμμιά πρακτική αξία (να τρέξεις π.χ. τα 100 μέτρα σε ένα ...εκατοστό του δευτερολέπτου λιγότερο από τον επόμενο. Είναι καθαρό εφεύρημα τέτοιες "πρωτιές" για να δουλέψει το ιεραρχικό-καταπιεστικό σύστημα, όπως θα δούμε παρακάτω.
* Υπάρχουν και φορές που η "πρωτιά" αμφισβητείται... Και για να μην γίνει μπάχαλο το εξουσιαστικό σύστημα εφευρίσκονται ουρανομήκεις ανοησίες του τύπου «primus inter pares», «πρώτος μεταξύ ίσων»... Δηλαδή πώς συνέβαινε αυτό, «άγιοι» Πατέρες;;; Δημιουργήσατε ειδικά ...εκκλησιαστικά μαθηματικά;;;
* Πολλές φορές τα "ρεκόρ" είναι πλαστά. Όπως στις αγοραπωλησίες ποδοσφαιριστών, όπου τα ποσά που μεταδίδονται από τα ΜΜΕ είναι πολλαπλάσια των πραγματικών και χρησιμοποιούνται για πλύση μαύρου χρήματος τόσο του αγοραστή όσο και του πωλητή προέδρου ΠΑΕ. Ο πρώτος βγάζει λεφτά από την εταιρεία του αφορολόγητα για την τσέπη του, ο δεύτερος καλύπτει τις δωροδοκίες που κάνει. Το ...εμπόρευμα, ο ποδοσφαιριστής, δεν φέρνει αντιρρήσεις γιατί ανεβαίνει έτσι το "κασέ" του.
* Ειδικά για τα παιδάκια που προπονούνται σκληρά χρόνια και χρόνια(**) για να κερδίσουν μιά διάκριση, που, υποτιθεμένως, θα μεταφραστεί σε χρήμα με ευθύ ή πλάγιο τρόπο: Είναι σίγουρα κερδισμένα από το να κατένειμαν τις δυνάμεις και τις ικανότητές τους ισόρροπα;;; Ποιός θα ισχυριστεί κάτι τέτοιο;;;
Κι επειδή ελάχιστα βέβαια παιδιά διακρίνονται, στα υπόλοιπα απλώς έχει καλλιεργηθεί και ριζώσει η υποταγή στο σύστημα διακρίσεων και την παραδοχή της "αυθεντίας" των "πρώτων" αθλητών και άλλων... Κυρίως άλλων...
Ξανά στο κύριο θέμα μας.
Είναι ο ανταγωνισμός (άρα και η διάθεση για "πρωτιά") γραμμένος στο DNA μας;
Χωρίς να είμαι καταρτισμένος περί τα τοιαύτα λέω κατηγορηματικά: ΟΧΙ.
ΟΧΙ γιατί είναι ...αλλούτερο να νομίζουμε (να πιστεύουμε θα έλεγαν άλλοι...) ότι ένα σύστημα που στηρίζεται στην συν-εργασία παρήγε το αντίθετό του! Όλοι οι οργανισμοί, από τους πιό απλούς, τα μικρόβια, έως τους πιό σύνθετους και πολύπλοκους, τον άνθρωπο ας πούμε, υπάρχουν και λειτουργούν με αγαστή συνεργασία των συστατικών τους.
Κι η ανθρώπινη κοινωνία είναι κάτι άλλο εκτός από ένας πολυσύνθετος και πολύπλοκος οργανισμός;;; Η ίδια η "Φύση", το "Σύμπαν" είναι κάτι άλλο;;;
Αν τα λευκά αιμοσφαίρια είναι κυνηγοί, και φονιάδες μερικές φορές, των μικροβίων που μάς αρρωσταίνουν ανάγεται αλλού, όχι στον ανταγωνισμό.
Το ένστικτο της επιβίωσης από την άλλη μεριά επιμελώς προβάλλεται ως ...πεμπτουσία του ανταγωνισμού και ως μοναδικός μηχανισμός της εξέλιξης των ειδών, ενώ συνήθως συμβαίνει ακριβώς τό αντίθετο: Η συν-εργασία ώθησε τα είδη, και ειδικά όσα έχουν ένα κάποιο μυαλό, στην ανέλιξη και την επιβίωση σε ανώτερο επίπεδο.
Προβάλλεται όμως ως τέτοιο καταρχή μόνον από όσους έχουν συμφέρον εφαρμογής νόμων της ζούγκλας και στη συνέχεια από όσους έχουν υποστεί την σχετική πλύση εγκεφάλου...
Και στηρίζεται η σχετική θεωρία στον κοντόθωρο ατομισμό, στο «για μένα είμαι το πάν», στον εγωϊσμό, απότοκο φόβου και έλλειψης του "γνώθι σαυτόν" και θρησκευτικών ή «θρησκευτικών»(***) αντιλήψεων, τόσο βολικών για τους εξουσιαστές, που τόν είδαν ως το καλλίτερο εργαλείο άκοπης νομής της εξουσίας. Αυτό που έχει καταγραφεί ως «διαίρει και βασίλευε» δηλαδή.
Συμφέρει πολύ τους άρχοντες ο ατομισμός των αρχόμενων!!!
Στις πρωτόγονες ανθρώπινες ομάδες, όποιος έτρεχε ταχύτερα εξασφάλιζε μάλλον περισσότερη τροφή. Το ίδιο όποιος ήταν κάπως δυνατότερος. Το ίδιο όποιος ήταν εφευρετικότερος, όποιος ήταν εργατικότερος κ.ο.κ. Έ! όποιος συνδύαζε μερικά τέτοια γρήγορα έγινε αρχηγός, εξοντώνοντας πιθανόν τυχόν διεκδικητές!
Διεκδικητές διότι σύντομα πρέπει να έγινε κατανοητό ότι η αρχηγία ήταν προσοδοφόρα...
Από το σημείο αυτό μέχρι την εμπέδωση του ανταγωνισμού ως «φυσικής» κατάστασης, και της "πρωτιάς" ως στόχου για το σιγούρεμα της επιβίωσης «κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γεφυρες», ο δρόμος στρώθηκε με σωρεία διοργανώσεων και βραβείων υλικών κυρίως.
Κάποιοι ωφελήθηκαν από αυτά. Ίσως όχι πολύ ούτε για πολύ αλλά... «ουκ εά με καθεύδειν το του "τάδε" τρόπαιον». Έχει ριζώσει η νοοτροπία του «είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να ανταγωνιζόμαστε τα άλλα πλάσματα».
Σώπα καλέ... Σύνελθε!
Και δίκο νά 'χεις, που δεν..., καλή μου κυρία, πού τό είδες γραμμένο ότι είμαστε υποχρεωμένοι να εκτελέσουμε το ...πρόγραμμα;;; Τέτοιο πρόγραμμα μάλιστα...
Το μυαλό γιατί τό έχουμε δηλαδή;;;
Δεν βλέπουμε πόση ανάγκη έχει ο ένας τον άλλον, πόσο μάς χρειάζεται η συνεργασία του διπλανού; Και υπακούουμε στο ...πρόγραμμα;;; Τυφλά;;;
Κι αν, ως πρώτος και καλλίτερος, κατάφερνα να ...φάω όλους τους άλλους, θα επιβίωνα μόνος μου; Θα ύφαινα μόνος τα ρούχα μου, θα έφτιαχνα μόνος τα παπούτσια μου; Θα έκανα μόνος μου και το ...«άλλο»;;;
Εκτός κι αν στόχος δεν είναι η εξόντωση των άλλων αλλά η υποδούλωσή τους...
Σίγουρα θα είναι κι αυτό γραμμένο στο DNA...
- - - - - - - - - - - - -
(*) Από το 1960 συγκεκριμένα όταν είχε διαβάσει στο "Τάδε έφη Ζαρατούστρα":
«Δεν είχατε ψάξει να βρείτε τον εαυτό σας και τότε βρήκατε εμένα. Και πιστέψατε σε μένα. Έτσι κάνουν όλοι οι πιστοί, γιαυτό και η πίστη αξίζει τόσο λίγο»...
(**) ...Και μην ανοίξουμε συζήτηση για το ...στούπωμα με αναβολικά...
(***) Με πιο αστείο παράδειγμα το ...«η ΑΕΚ είναι θρησκεία» και τα παραπλήσια.
«Όλοι είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να ανταγωνιζόμαστε τα άλλα πλάσματα για να κατακτήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο ζωτικό χώρο και να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας (συνήθως εις βάρος τους). Το παιγνίδι και ο αθλητισμός δεν είναι παρά η επισφράγιση αυτής ακριβώς της γενετικής προδιαγραφής»
και «μού 'βαλε φωτιά» να γράψω κι άλλα για το θέμα.
Προειδοποιώ πάντως ότι όσοι/-ες πιστεύουν ότι μάς δημιούργησε κάποιος θεός "κατ' εικόνα και ομοίωσιν" του ή έστω ότι υπάρχει, μία ή περισσότερες "ανώτερες" δυνάμεις που σκέφτονται πριν από μάς για μάς, είτε απλώς πιστεύουν σε διάφορα πράγματα, ας μην συνεχίσουν παρακάτω, θα χάσουν το χρόνο τους.
Ο ...υπερφαινόμενος απλώς νομίζει διάφορα πράγματα και τη λέξη "πιστεύω"(*) τήν έχει εξαιρέσει, εδώ και χρόνια πολλά, από το λεξιλόγιό του.
Νομίζω λοιπόν τα εξής πραμματάκια πάνω στο θέμα του ανταγωνισμού, που γέννησε και συντηρεί την ιδέα της, τόσο ηλίθιας, "πρωτιάς".
Για να γλιτώσω τυχόν «άει σιχτίρ» για την σφοδρότητα αυτού του χαρακτηρισμού, παραθέτω αμέσως μερικά επιχειρήματα.
* Κατ' αρχή κάθε "πρωτιά" κρατάει πολύ λίγο. Όλο και κάποιος άλλος θα βρεθεί σύντομα να «σπάσει» το ρεκόρ. Ο ...φουκαράς ο Μπιλ Γκέϊτς π.χ. της πολυχρονεμένης μας Microsoft έχασε φέτος την πρωτιά του επί Γής πάμπλουτου (κάτι δεκάδες δίς $...) γιατί τόν ξεπέρασε ένας διπλοσάγωνος συμπατριώτης του. Τί να πούμε για τις αθλητικές πρωτιές, που σπάνια αντέχουν μέχρι τους επόμενους αγώνες;;;
* Κάποτε η "πρωτιά" συμβαδίζει με την ποιότητα (π.χ. ο πρώτος μαθητής είναι και "καλός" μαθητής) καθόλου όμως το ένα δεν σημαίνει το άλλο. Και ο πρώτος μπορεί να είναι ...κούτσουρο και ένας καλός μαθητής να μην είναι πρώτος.
* Άλλοτε η "πρωτιά" δεν έχει καμμιά πρακτική αξία (να τρέξεις π.χ. τα 100 μέτρα σε ένα ...εκατοστό του δευτερολέπτου λιγότερο από τον επόμενο. Είναι καθαρό εφεύρημα τέτοιες "πρωτιές" για να δουλέψει το ιεραρχικό-καταπιεστικό σύστημα, όπως θα δούμε παρακάτω.
* Υπάρχουν και φορές που η "πρωτιά" αμφισβητείται... Και για να μην γίνει μπάχαλο το εξουσιαστικό σύστημα εφευρίσκονται ουρανομήκεις ανοησίες του τύπου «primus inter pares», «πρώτος μεταξύ ίσων»... Δηλαδή πώς συνέβαινε αυτό, «άγιοι» Πατέρες;;; Δημιουργήσατε ειδικά ...εκκλησιαστικά μαθηματικά;;;
* Πολλές φορές τα "ρεκόρ" είναι πλαστά. Όπως στις αγοραπωλησίες ποδοσφαιριστών, όπου τα ποσά που μεταδίδονται από τα ΜΜΕ είναι πολλαπλάσια των πραγματικών και χρησιμοποιούνται για πλύση μαύρου χρήματος τόσο του αγοραστή όσο και του πωλητή προέδρου ΠΑΕ. Ο πρώτος βγάζει λεφτά από την εταιρεία του αφορολόγητα για την τσέπη του, ο δεύτερος καλύπτει τις δωροδοκίες που κάνει. Το ...εμπόρευμα, ο ποδοσφαιριστής, δεν φέρνει αντιρρήσεις γιατί ανεβαίνει έτσι το "κασέ" του.
* Ειδικά για τα παιδάκια που προπονούνται σκληρά χρόνια και χρόνια(**) για να κερδίσουν μιά διάκριση, που, υποτιθεμένως, θα μεταφραστεί σε χρήμα με ευθύ ή πλάγιο τρόπο: Είναι σίγουρα κερδισμένα από το να κατένειμαν τις δυνάμεις και τις ικανότητές τους ισόρροπα;;; Ποιός θα ισχυριστεί κάτι τέτοιο;;;
Κι επειδή ελάχιστα βέβαια παιδιά διακρίνονται, στα υπόλοιπα απλώς έχει καλλιεργηθεί και ριζώσει η υποταγή στο σύστημα διακρίσεων και την παραδοχή της "αυθεντίας" των "πρώτων" αθλητών και άλλων... Κυρίως άλλων...
Ξανά στο κύριο θέμα μας.
Είναι ο ανταγωνισμός (άρα και η διάθεση για "πρωτιά") γραμμένος στο DNA μας;
Χωρίς να είμαι καταρτισμένος περί τα τοιαύτα λέω κατηγορηματικά: ΟΧΙ.
ΟΧΙ γιατί είναι ...αλλούτερο να νομίζουμε (να πιστεύουμε θα έλεγαν άλλοι...) ότι ένα σύστημα που στηρίζεται στην συν-εργασία παρήγε το αντίθετό του! Όλοι οι οργανισμοί, από τους πιό απλούς, τα μικρόβια, έως τους πιό σύνθετους και πολύπλοκους, τον άνθρωπο ας πούμε, υπάρχουν και λειτουργούν με αγαστή συνεργασία των συστατικών τους.
Κι η ανθρώπινη κοινωνία είναι κάτι άλλο εκτός από ένας πολυσύνθετος και πολύπλοκος οργανισμός;;; Η ίδια η "Φύση", το "Σύμπαν" είναι κάτι άλλο;;;
Αν τα λευκά αιμοσφαίρια είναι κυνηγοί, και φονιάδες μερικές φορές, των μικροβίων που μάς αρρωσταίνουν ανάγεται αλλού, όχι στον ανταγωνισμό.
Το ένστικτο της επιβίωσης από την άλλη μεριά επιμελώς προβάλλεται ως ...πεμπτουσία του ανταγωνισμού και ως μοναδικός μηχανισμός της εξέλιξης των ειδών, ενώ συνήθως συμβαίνει ακριβώς τό αντίθετο: Η συν-εργασία ώθησε τα είδη, και ειδικά όσα έχουν ένα κάποιο μυαλό, στην ανέλιξη και την επιβίωση σε ανώτερο επίπεδο.
Προβάλλεται όμως ως τέτοιο καταρχή μόνον από όσους έχουν συμφέρον εφαρμογής νόμων της ζούγκλας και στη συνέχεια από όσους έχουν υποστεί την σχετική πλύση εγκεφάλου...
Και στηρίζεται η σχετική θεωρία στον κοντόθωρο ατομισμό, στο «για μένα είμαι το πάν», στον εγωϊσμό, απότοκο φόβου και έλλειψης του "γνώθι σαυτόν" και θρησκευτικών ή «θρησκευτικών»(***) αντιλήψεων, τόσο βολικών για τους εξουσιαστές, που τόν είδαν ως το καλλίτερο εργαλείο άκοπης νομής της εξουσίας. Αυτό που έχει καταγραφεί ως «διαίρει και βασίλευε» δηλαδή.
Συμφέρει πολύ τους άρχοντες ο ατομισμός των αρχόμενων!!!
Στις πρωτόγονες ανθρώπινες ομάδες, όποιος έτρεχε ταχύτερα εξασφάλιζε μάλλον περισσότερη τροφή. Το ίδιο όποιος ήταν κάπως δυνατότερος. Το ίδιο όποιος ήταν εφευρετικότερος, όποιος ήταν εργατικότερος κ.ο.κ. Έ! όποιος συνδύαζε μερικά τέτοια γρήγορα έγινε αρχηγός, εξοντώνοντας πιθανόν τυχόν διεκδικητές!
Διεκδικητές διότι σύντομα πρέπει να έγινε κατανοητό ότι η αρχηγία ήταν προσοδοφόρα...
Από το σημείο αυτό μέχρι την εμπέδωση του ανταγωνισμού ως «φυσικής» κατάστασης, και της "πρωτιάς" ως στόχου για το σιγούρεμα της επιβίωσης «κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γεφυρες», ο δρόμος στρώθηκε με σωρεία διοργανώσεων και βραβείων υλικών κυρίως.
Κάποιοι ωφελήθηκαν από αυτά. Ίσως όχι πολύ ούτε για πολύ αλλά... «ουκ εά με καθεύδειν το του "τάδε" τρόπαιον». Έχει ριζώσει η νοοτροπία του «είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να ανταγωνιζόμαστε τα άλλα πλάσματα».
Σώπα καλέ... Σύνελθε!
Και δίκο νά 'χεις, που δεν..., καλή μου κυρία, πού τό είδες γραμμένο ότι είμαστε υποχρεωμένοι να εκτελέσουμε το ...πρόγραμμα;;; Τέτοιο πρόγραμμα μάλιστα...
Το μυαλό γιατί τό έχουμε δηλαδή;;;
Δεν βλέπουμε πόση ανάγκη έχει ο ένας τον άλλον, πόσο μάς χρειάζεται η συνεργασία του διπλανού; Και υπακούουμε στο ...πρόγραμμα;;; Τυφλά;;;
Κι αν, ως πρώτος και καλλίτερος, κατάφερνα να ...φάω όλους τους άλλους, θα επιβίωνα μόνος μου; Θα ύφαινα μόνος τα ρούχα μου, θα έφτιαχνα μόνος τα παπούτσια μου; Θα έκανα μόνος μου και το ...«άλλο»;;;
Εκτός κι αν στόχος δεν είναι η εξόντωση των άλλων αλλά η υποδούλωσή τους...
Σίγουρα θα είναι κι αυτό γραμμένο στο DNA...
- - - - - - - - - - - - -
(*) Από το 1960 συγκεκριμένα όταν είχε διαβάσει στο "Τάδε έφη Ζαρατούστρα":
«Δεν είχατε ψάξει να βρείτε τον εαυτό σας και τότε βρήκατε εμένα. Και πιστέψατε σε μένα. Έτσι κάνουν όλοι οι πιστοί, γιαυτό και η πίστη αξίζει τόσο λίγο»...
(**) ...Και μην ανοίξουμε συζήτηση για το ...στούπωμα με αναβολικά...
(***) Με πιο αστείο παράδειγμα το ...«η ΑΕΚ είναι θρησκεία» και τα παραπλήσια.
Ανα-..., ανα-..., ανα-..., ανα-..., ανα-...
Μέρες τώρα με απασχολεί το πώς ακριβώς θα ονομάσει ο πρωθυπουργός την αλλαγή κάποιων υπουργών του με κάποιους άλλους είτε με το πρόσχημα της τοποθέτησής τους στην ...πρώτη γραμμή της «μάχης» για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοέμβρη, δίνοντάς τους το «χρίσμα» υποψηφίων "περιφερειαρχών" ή και ...απλώς "δημάρχων" των μεγάλων πόλεων, είτε, σκέτα, με το «έτσι θέλω», που είναι βασική πρακτική των πρωθυπουργών μας αείποτε.
Κι αυτό γιατί η οικογένειά του (παπούς, πατέρας αλλά κι ο ίδιος, στους μόλις 10 μήνες που πρωθυπουργεύει) έχει δημιουργήσει παράδοση στον φενακισμό των πολιτών με λεξιπλασία, με την εκτόξευση νέων όρων στη θέση συνήθων για να δείξουν ότι «άλλαξαν» κάτι... αφήνοντάς το ίδιο...
Ο αείμνηστος (σε πολλούς έλληνες "αείμνηστος" για εντελώς άλλους λόγους από ότι θα ήθελαν οι οπαδοί του...) πατέρας του π.χ. είχε ονομάσει την αλλαγή υπουργών "αναδόμηση" αντί του έως τότε συνηθισμένου "ανασχηματισμός".
Κάποιοι κακόγλωσσοι τότε είχαν πει ότι ...σοδόμηση ήταν! Το παρόν μπλογκ όμως είναι σεμνότυφο και δεν υιοθετεί τέτοιους σεξιστικούς όρους...
Πώς θα τόν πει τώρα ο Γ.Α.Π. τον ανασχηματισμό;;; Μέ βασανίζει μέρες αυτή η σκέψη.
Θα παραθέσω μερικές παραπλήσιες λέξεις και σάς παρακαλώ «να βάλετε κι εσείς το χεράκι σας» ή μάλλον το μυαλουδάκι σας... είτε για να προκρίνετε κάποιον είτε για να προσθέσετε κάποιον νέο, δικό σας.
Aνασχηματισμός, Αναδόμηση, Ανασύνθεση
Αναδημιουργία, Ανασυγκρότηση, Ανακατασκευή
Ανασκολόπηση (για κάποιες/-ους θά 'ναι σίγουρα...)
Αναθεματοποίηση (πώς λέμε "ανάθεμα"; Αυτό...)
Ανάπλαση, Αναζύμωση, Αναγέννηση
Αναβύθιση (αυτό μοιάζει άσχετο... αλλά δεν είναι!)
Αναπροσαρμογή (στο μνημόνιο;;;)
Αναχρωματισμός, Ανάζευξη, Αναβάθμιση
Ανανέωση-Αναπαλαίωση (κατάντησαν τό ίδιο...)
Αναστήλωση, Ανάκτισις (όχι ανάκτηση, άλλο αυτό...)
Αναδιοργάνωση, Ανακαίνιση, Ανακατασκευή
Ανακοπή (όχι η ιατρική, της καρδιάς, η άλλη)
Αναμόρφωση, Ανακατάταξη, Αναπτέρωση
Κι αυτό γιατί η οικογένειά του (παπούς, πατέρας αλλά κι ο ίδιος, στους μόλις 10 μήνες που πρωθυπουργεύει) έχει δημιουργήσει παράδοση στον φενακισμό των πολιτών με λεξιπλασία, με την εκτόξευση νέων όρων στη θέση συνήθων για να δείξουν ότι «άλλαξαν» κάτι... αφήνοντάς το ίδιο...
Ο αείμνηστος (σε πολλούς έλληνες "αείμνηστος" για εντελώς άλλους λόγους από ότι θα ήθελαν οι οπαδοί του...) πατέρας του π.χ. είχε ονομάσει την αλλαγή υπουργών "αναδόμηση" αντί του έως τότε συνηθισμένου "ανασχηματισμός".
Κάποιοι κακόγλωσσοι τότε είχαν πει ότι ...σοδόμηση ήταν! Το παρόν μπλογκ όμως είναι σεμνότυφο και δεν υιοθετεί τέτοιους σεξιστικούς όρους...
Πώς θα τόν πει τώρα ο Γ.Α.Π. τον ανασχηματισμό;;; Μέ βασανίζει μέρες αυτή η σκέψη.
Θα παραθέσω μερικές παραπλήσιες λέξεις και σάς παρακαλώ «να βάλετε κι εσείς το χεράκι σας» ή μάλλον το μυαλουδάκι σας... είτε για να προκρίνετε κάποιον είτε για να προσθέσετε κάποιον νέο, δικό σας.
Aνασχηματισμός, Αναδόμηση, Ανασύνθεση
Αναδημιουργία, Ανασυγκρότηση, Ανακατασκευή
Ανασκολόπηση (για κάποιες/-ους θά 'ναι σίγουρα...)
Αναθεματοποίηση (πώς λέμε "ανάθεμα"; Αυτό...)
Ανάπλαση, Αναζύμωση, Αναγέννηση
Αναβύθιση (αυτό μοιάζει άσχετο... αλλά δεν είναι!)
Αναπροσαρμογή (στο μνημόνιο;;;)
Αναχρωματισμός, Ανάζευξη, Αναβάθμιση
Ανανέωση-Αναπαλαίωση (κατάντησαν τό ίδιο...)
Αναστήλωση, Ανάκτισις (όχι ανάκτηση, άλλο αυτό...)
Αναδιοργάνωση, Ανακαίνιση, Ανακατασκευή
Ανακοπή (όχι η ιατρική, της καρδιάς, η άλλη)
Αναμόρφωση, Ανακατάταξη, Αναπτέρωση
28.8.10
Ούφ! Τί ανακούφιση! Άρχισε επιτέλους το κυνήγι...
Και των πουλιών από τους κομπλεξικούς "σπόρτσμεν",
που ισχυρίζονται ότι είναι ...οικολόγοι
αλλά και των ...φοροφυγάδων από τους κομπλεξικούς νεοφιλελεύθερους,
που ισχυρίζονται ότι είναι ...σοσιαλιστές
Ά! Όλα κι όλα!
H οικολογία τό λέει καθαρά:
Άμα δεν ξεπαστρέψουν οι κυνηγοί τα πουλάκια, που μεταξύ των άλλων έχουν την αγενή συνήθεια να ...κουτσουλάνε στο κεφάλι μας, δεν θα υπάρξει χώρος για να αναπτυχθούν νέα είδη... ευγενέστερα, τα οποία να μην κουτσουλάνε!
Κάτι ανάλογο δηλαδή όπως τα καρπούζια χωρίς σπόρια, που έβγαλαν οι γιαπωνέζοι, διότι του αυτοκράτορά τους τού άρεσαν πολύ και δεν ήταν "πρέπον" να φτύνει κουκούτσια...
Αλλά κι ο Μάρξ τό είπε καθαρά:
{Κεφάλαιο, σελ. 345}
Άμα δεν ξεπαστρέψουν οι νεοφιλελεύθεροι τον λαό (που είναι γνωστό ότι πάσχει από εθισμό στην φοροδιαφυγή) δεν θα υπάρξει χώρος για να αναπτυχθεί το νέο "προλεταριάτο" άνεργων επιστημόνων, άνεργων εμπόρων, άνεργων βιομηχάνων, άνεργων τραπεζιτών, άνεργων υπουργών, άνεργων βουλευτών, άνεργων εργατών του πνεύματος και τού σώματος γενικότερα, για να κάνει την Σοσιαλιστική Επανάσταση!
Από την άλλη μεριά, σε κάτι ανυπόστατες φήμες που κυκλοφορούν, ότι δηλαδή:
1. Θα σκοτωθούν και φέτος από κυνηγετικά όπλα κάμποσοι "σπόρτσμεν" μεταξύ τους αλλά και μέλη της οικογένειάς τους και άλλοι άτυχοι «που θα βρεθούν στο δρόμο τους»
2. Οι αρχηγέτες των σοσιαλφιλελεύθερων θα φύγουν νύχτα, όταν θα πεινάσει πολύ το ως άνω "προλεταριάτο" και θα ψάχνει να τούς βρει για να τούς ...φάει
μην δώσετε καμμία βάση, διότι έχουν ήδη διαψευστεί τόσο από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ψωρογιώργαινας, όσο και από τον εσμό των 20 Ειδικών Συμβούλων του "αυτοκράτορα του Μαξίμου".
Καλή βδομάδα.
Καλό μήνα, αν δεν σάς ξαναδώ.
Καλό Φθινόπωρο.
Καλές εκλογές.
Καλά Χριστούγεννα.
Ευτυχές το νέον έτος!
- - - - - - -
Τελικά κατάφερα και τό πέρασα το κείμενο εδώ... Τα προβλήματά μου όμως με τον "Blogger" δεν φαίνεται να λύθηκαν όλα. Να δούμε τί θα γίνει με το επόμενο...
H οικολογία τό λέει καθαρά:
Άμα δεν ξεπαστρέψουν οι κυνηγοί τα πουλάκια, που μεταξύ των άλλων έχουν την αγενή συνήθεια να ...κουτσουλάνε στο κεφάλι μας, δεν θα υπάρξει χώρος για να αναπτυχθούν νέα είδη... ευγενέστερα, τα οποία να μην κουτσουλάνε!
Κάτι ανάλογο δηλαδή όπως τα καρπούζια χωρίς σπόρια, που έβγαλαν οι γιαπωνέζοι, διότι του αυτοκράτορά τους τού άρεσαν πολύ και δεν ήταν "πρέπον" να φτύνει κουκούτσια...
Αλλά κι ο Μάρξ τό είπε καθαρά:
{Κεφάλαιο, σελ. 345}
Άμα δεν ξεπαστρέψουν οι νεοφιλελεύθεροι τον λαό (που είναι γνωστό ότι πάσχει από εθισμό στην φοροδιαφυγή) δεν θα υπάρξει χώρος για να αναπτυχθεί το νέο "προλεταριάτο" άνεργων επιστημόνων, άνεργων εμπόρων, άνεργων βιομηχάνων, άνεργων τραπεζιτών, άνεργων υπουργών, άνεργων βουλευτών, άνεργων εργατών του πνεύματος και τού σώματος γενικότερα, για να κάνει την Σοσιαλιστική Επανάσταση!
Από την άλλη μεριά, σε κάτι ανυπόστατες φήμες που κυκλοφορούν, ότι δηλαδή:
1. Θα σκοτωθούν και φέτος από κυνηγετικά όπλα κάμποσοι "σπόρτσμεν" μεταξύ τους αλλά και μέλη της οικογένειάς τους και άλλοι άτυχοι «που θα βρεθούν στο δρόμο τους»
2. Οι αρχηγέτες των σοσιαλφιλελεύθερων θα φύγουν νύχτα, όταν θα πεινάσει πολύ το ως άνω "προλεταριάτο" και θα ψάχνει να τούς βρει για να τούς ...φάει
μην δώσετε καμμία βάση, διότι έχουν ήδη διαψευστεί τόσο από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ψωρογιώργαινας, όσο και από τον εσμό των 20 Ειδικών Συμβούλων του "αυτοκράτορα του Μαξίμου".
Καλή βδομάδα.
Καλό μήνα, αν δεν σάς ξαναδώ.
Καλό Φθινόπωρο.
Καλές εκλογές.
Καλά Χριστούγεννα.
Ευτυχές το νέον έτος!
- - - - - - -
Τελικά κατάφερα και τό πέρασα το κείμενο εδώ... Τα προβλήματά μου όμως με τον "Blogger" δεν φαίνεται να λύθηκαν όλα. Να δούμε τί θα γίνει με το επόμενο...
27.8.10
Απραξία του Δήμου,
16° Κυρ. Καφενείο,
Συναυλία Σπύρου Γραμμένου
Πέρασαν 57 (πενήντα εφτά) μέρες και ο Δήμος δεν έχει κάνει ΤΙΠΟΤΕ για να ευπρεπιστεί-καθαριστεί και εφοδιαστεί στοιχειωδώς ο έξω χώρος της "ΟΑΣΗΣ" (εργασίες που ελάχιστα χρήματα απαιτούν!!!), ώστε να είναι χρήσιμος για όσους θέλουν να βρούν λίγη δροσιά στο κέντρο της πόλης κάτω από τα πλατάνια, χωρίς να πληρώσουν κάτι.
Πέρασαν 57 (πενήντα εφτά) μέρες και ο Δήμος το μόνο που έκανε ήταν ένα πανάκριβο ψηλό τείχος από χοντρό σιδερένιο σκελετό και σανίδες για να ΚΡΥΨΕΙ το χάλι της "ΟΑΣΗΣ" στα Γιάννενα, διότι προφανώς θεωρεί τους διερχόμενους μωρά παιδιά.
Εμείς όμως, ...κάπως μεγαλύτερες και μεγαλύτεροι από αυτά... στην ηλικία, μιά χαρά περάσαμε την "Φεγγαροβραδυά" μας στην "ΟΑΣΗ" την Τρίτη. Να σκεφτείτε ότι ο τελευταίος ..."πελάτης" έφυγε στις τρεισήμισυ το πρωί και μείς κατά τις πέντε, όταν το φεγγάρι κρύφτηκε πίσω από την Νομαρχία.
Την Κυριακή θα λειτουργήσει «κανονικά» το 16° Κυριακάτικο Καφενείο, από τις 11.00 το πρω'ί'.
Ελάτε! Περάστε μιά βόλτα από εκεί.
Υπάρχει περίπτωση να οργανωθεί «εκ των ενόντων» απογευματινή "εκδρομή" στην Πρέβεζα, όπου στα πλαίσια του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, έχει συναυλία και ο «δικός μας», ο πολύ ωραίος "Αμελής", Σπύρος Γραμμένος, μαζύ με άλλα καλά συγκροτήματα.
Πέρασαν 57 (πενήντα εφτά) μέρες και ο Δήμος το μόνο που έκανε ήταν ένα πανάκριβο ψηλό τείχος από χοντρό σιδερένιο σκελετό και σανίδες για να ΚΡΥΨΕΙ το χάλι της "ΟΑΣΗΣ" στα Γιάννενα, διότι προφανώς θεωρεί τους διερχόμενους μωρά παιδιά.
Εμείς όμως, ...κάπως μεγαλύτερες και μεγαλύτεροι από αυτά... στην ηλικία, μιά χαρά περάσαμε την "Φεγγαροβραδυά" μας στην "ΟΑΣΗ" την Τρίτη. Να σκεφτείτε ότι ο τελευταίος ..."πελάτης" έφυγε στις τρεισήμισυ το πρωί και μείς κατά τις πέντε, όταν το φεγγάρι κρύφτηκε πίσω από την Νομαρχία.
Την Κυριακή θα λειτουργήσει «κανονικά» το 16° Κυριακάτικο Καφενείο, από τις 11.00 το πρω'ί'.
Ελάτε! Περάστε μιά βόλτα από εκεί.
Υπάρχει περίπτωση να οργανωθεί «εκ των ενόντων» απογευματινή "εκδρομή" στην Πρέβεζα, όπου στα πλαίσια του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, έχει συναυλία και ο «δικός μας», ο πολύ ωραίος "Αμελής", Σπύρος Γραμμένος, μαζύ με άλλα καλά συγκροτήματα.
♪♫ Καλοκαιρινές ΔΙΑΚΟΠΕΣ για πά-αντα♪♬
Ή... το "κατσιό" ως ιδανικός τρόπος ζωής
Νά είναι άραγε στην «φύση» του ανθρώπου αυτό που λέει το τραγουδάκι;
Αν έτσι ήταν όμως, γιατί η «φύση» δεν οδήγησε τα πράγματα μέσω των δικών της διαδικασιών, τόσες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, στην δημιουργία ενός κόσμου του "κατσιού";
Να κάααααααθεσαι κάπου ωραία, σε παραλία ή βουνό, και να απολαμβάνεις τη ζωή χωρίς να κουνάς ούτε το δαχτυλάκι σου...
Η τροφή κι όλα τα άλλα να έρχονται μόνα τους σε σένα!
Το ιδανικό του «παραδείσου»...
[ΓΕΝΕΣΙΣ, κεφάλαιο τάδε, χωρίο τάδε, παράγραφος τάδε...]
Κι ακόμα-ακόμα... Γιατί να χρειαζόμαστε τροφή, ποτά, ρούχα, παπούτσια, μουσική, βιβλία, ...αντιηλιακά;;;;;;
Δεν έπρεπε να ΜΗΝ τά έχουμε κάν ανάγκη όλα αυτά;;;;;;
Να βρισκόμαστε ως υπάρξεις δώθε-κείθε, αυτάρκεις, χωρίς να χρειαζόμαστε τίποτα, αθάνατες και μονίμως ευτυχείς!
Κάτι σαν απολιθωμένα κούτσουρα, δηλαδή...
"Ολίγον πληκτικά" θα ήταν, θα πείτε...
Αλλ' ακόμα γιατί να υπάρχει "αίσθημα της πλήξης";;;;;;
Και το μυαλό το ίδιο, γιατί να υπάρχει δηλαδή;;;;;;
Δεν γίνεσαι ...ευτυχής όταν απενεργοποιείται με μιά λοβοτομή;;;;;;
Μού τήν δίνει, όπως σίγουρα θα καταλάβατε, αυτή η αποθέωση και η, κομπλεξική θα έλεγα, ας μού επιτραπεί, προσκόλληση στις «διακοπές»...
Δεν λέω να δουλεύουμε συνέχεια...
Ξέρω ότι λίγοι έχουν στ' αλήθεια διαλέξει τις δουλειές που κάνουν, σε λίγους αρέσει η δουλειά που κάνουν...
Γιαυτό οι περισσότεροι πρέπει να τήν «διακόψουν» ένα διάστημα για να μπορέσουν να τήν συνεχίσουν μετά...
Όμως εδώ μιλάμε για πραγματική υστερία...
Όχι για ξεκούραση, αναγκαία αδερφέ, και σε μικρές (κυρίως) δόσεις... Πολλές μικρές δόσεις... Και σε μιά, δυό, τρείς μεγαλύτερες, που να χωράνε και κάνα ταξείδι...
Εδώ μιλάμε για ...κανονική ΠΛΥΣΗ εγκεφάλου!
Που λειτουργεί τελικά ως αυτοεπαληθευόμενη "προφητεία": Όταν έχεις πεισθεί ότι πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πάς διακοπές, προφανώς έχεις πεισθεί νωρίτερα ότι η δουλειά είναι πολύ κουραστικό, άθλιο και απευκταίο πράγμα...
Ότι το ιδανικό είναι να είσαι σε...
♪♫ Καλοκαιρινές ΔΙΑΚΟΠΕΣ για πά-αντα...♬♩
Κάτι σαν απολιθωμένο κούτσουρο, δηλαδή...
Που, ως γνωστόν, μόνιμα σε διακοπές βρίσκεται...
Πανευτυχές.
Αν έτσι ήταν όμως, γιατί η «φύση» δεν οδήγησε τα πράγματα μέσω των δικών της διαδικασιών, τόσες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, στην δημιουργία ενός κόσμου του "κατσιού";
Να κάααααααθεσαι κάπου ωραία, σε παραλία ή βουνό, και να απολαμβάνεις τη ζωή χωρίς να κουνάς ούτε το δαχτυλάκι σου...
Η τροφή κι όλα τα άλλα να έρχονται μόνα τους σε σένα!
Το ιδανικό του «παραδείσου»...
[ΓΕΝΕΣΙΣ, κεφάλαιο τάδε, χωρίο τάδε, παράγραφος τάδε...]
Κι ακόμα-ακόμα... Γιατί να χρειαζόμαστε τροφή, ποτά, ρούχα, παπούτσια, μουσική, βιβλία, ...αντιηλιακά;;;;;;
Δεν έπρεπε να ΜΗΝ τά έχουμε κάν ανάγκη όλα αυτά;;;;;;
Να βρισκόμαστε ως υπάρξεις δώθε-κείθε, αυτάρκεις, χωρίς να χρειαζόμαστε τίποτα, αθάνατες και μονίμως ευτυχείς!
Κάτι σαν απολιθωμένα κούτσουρα, δηλαδή...
"Ολίγον πληκτικά" θα ήταν, θα πείτε...
Αλλ' ακόμα γιατί να υπάρχει "αίσθημα της πλήξης";;;;;;
Και το μυαλό το ίδιο, γιατί να υπάρχει δηλαδή;;;;;;
Δεν γίνεσαι ...ευτυχής όταν απενεργοποιείται με μιά λοβοτομή;;;;;;
Μού τήν δίνει, όπως σίγουρα θα καταλάβατε, αυτή η αποθέωση και η, κομπλεξική θα έλεγα, ας μού επιτραπεί, προσκόλληση στις «διακοπές»...
Δεν λέω να δουλεύουμε συνέχεια...
Ξέρω ότι λίγοι έχουν στ' αλήθεια διαλέξει τις δουλειές που κάνουν, σε λίγους αρέσει η δουλειά που κάνουν...
Γιαυτό οι περισσότεροι πρέπει να τήν «διακόψουν» ένα διάστημα για να μπορέσουν να τήν συνεχίσουν μετά...
Όμως εδώ μιλάμε για πραγματική υστερία...
Όχι για ξεκούραση, αναγκαία αδερφέ, και σε μικρές (κυρίως) δόσεις... Πολλές μικρές δόσεις... Και σε μιά, δυό, τρείς μεγαλύτερες, που να χωράνε και κάνα ταξείδι...
Εδώ μιλάμε για ...κανονική ΠΛΥΣΗ εγκεφάλου!
Που λειτουργεί τελικά ως αυτοεπαληθευόμενη "προφητεία": Όταν έχεις πεισθεί ότι πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πάς διακοπές, προφανώς έχεις πεισθεί νωρίτερα ότι η δουλειά είναι πολύ κουραστικό, άθλιο και απευκταίο πράγμα...
Ότι το ιδανικό είναι να είσαι σε...
♪♫ Καλοκαιρινές ΔΙΑΚΟΠΕΣ για πά-αντα...♬♩
Κάτι σαν απολιθωμένο κούτσουρο, δηλαδή...
Που, ως γνωστόν, μόνιμα σε διακοπές βρίσκεται...
Πανευτυχές.
26.8.10
Κώδιξ Δεοντολογίας Υπουργών
Τόσο πολύ που συζητείται ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης τελευταία, σκέφτηκα ότι δεν θα ήταν άσχημο να ξαναδημοσιεύσω τον «Κώδικα Δεοντολογίας Υπουργών», που πριν δυόμισυ μήνες είχε ανατεθεί στον κ. Θ. Πάγκαλο να τόν συντάξει.
Το κείμενο που ακολουθεί ...«διαρροή» ήταν, φυσικά, τότε... Όχι ό,τι συνέθεσε (αν συνέθεσε) ο κ. Αντιπρόεδρος.
1. Είς αρχηγός μέγας, ο εκάστοτε ΠΑΣΟΚ, και προφήτης αυτού εγώ, ο Αντιπρόεδρος.
2. Ουκ έσονταί σοι έτεροι αρχηγοί, προτού ρίξω αυτόν.
3. Τίμα το κόμμα, την τσέπην και τα ρουσφέτια σου, ίνα μακροχρόνιος έση επί του θώκου.
4. Ουκ επιθυμήσεις θέσιν του πλησίον σου υπουργού.
5. Ου μοιχεύσεις με υπουργόν ετέρου φύλου.
6. Ου ψευδομαρτυρήσεις αλλού πλην των Δικαστηρίων και της Βουλής.
7. Ου ξαναθυμηθείς, όσα προεκλογικώς υπεσχέθης.
8. Ου φονεύσεις έτερόν τι πλην της εντιμότητος.
9. Ου δωροδοκηθείς με στοιχεία, προτίμησον καθαράς παραλαβάς μετρητών εντός κυτίων λευκαντικών, απορρυπαντικών κλπ.
10. Ου κλέψεις εν γένει, αν δεν ξέρεις να τά κρύψεις.
Μην μού πείτε ότι δεν τούς ταιριάζει «γάντι»...
Το κείμενο που ακολουθεί ...«διαρροή» ήταν, φυσικά, τότε... Όχι ό,τι συνέθεσε (αν συνέθεσε) ο κ. Αντιπρόεδρος.
1. Είς αρχηγός μέγας, ο εκάστοτε ΠΑΣΟΚ, και προφήτης αυτού εγώ, ο Αντιπρόεδρος.
2. Ουκ έσονταί σοι έτεροι αρχηγοί, προτού ρίξω αυτόν.
3. Τίμα το κόμμα, την τσέπην και τα ρουσφέτια σου, ίνα μακροχρόνιος έση επί του θώκου.
4. Ουκ επιθυμήσεις θέσιν του πλησίον σου υπουργού.
5. Ου μοιχεύσεις με υπουργόν ετέρου φύλου.
6. Ου ψευδομαρτυρήσεις αλλού πλην των Δικαστηρίων και της Βουλής.
7. Ου ξαναθυμηθείς, όσα προεκλογικώς υπεσχέθης.
8. Ου φονεύσεις έτερόν τι πλην της εντιμότητος.
9. Ου δωροδοκηθείς με στοιχεία, προτίμησον καθαράς παραλαβάς μετρητών εντός κυτίων λευκαντικών, απορρυπαντικών κλπ.
10. Ου κλέψεις εν γένει, αν δεν ξέρεις να τά κρύψεις.
Μην μού πείτε ότι δεν τούς ταιριάζει «γάντι»...
Γαϊδάρου Εγκώμιον
Ήμουνα 28 χρονών όταν έμαθα ότι ψόφησε ο «Αναγνώστης», ο γάϊδαρός μας, από ομαδικά τσιμπήματα μελισσών.
Μελαγχόλησα για κάποιο διάστημα κι ας είχα καιρό να τόν δώ. Ήταν περίπου ο γάϊδαρος του Βάρναλη: Πρίν χρόνια, και επί χρόνια, κουβαλούσε, με την καθοδήγησή μου, ...άπειρες ποσότητες υλικών για το σπίτι και τα άλλα (στέρνα, μαντρότοιχους κλπ.) που έχτιζε ο πατέρας μου. Δεν έφταναν τότε αυτοκίνητα μέσα στο χωριό, ξεφόρτωναν στην άκρη του.
Και στο μύλο κάθε τόσο πήγαινε φορτωμένος καμμιά εκατοστή κιλά. 4 ώρες δρόμο το "πήγαινε", 5 ώρες η επιστροφή, ανηφόρα.
Και ξύλα κουβαλούσε για τη φωτιά, ούτε "γκαζιέρα" δεν είχαμε...
Και βέβαια νερό από τη βρύση του χωριού. Μιά τουλάχιστον φορά την ημέρα, δυό βαρέλες, 30 οκάδες κάθε μιά, κάπου 75 κιλά οι δυό + το σαμάρι...
Και το γάλα από τη στρούγγα, δίς της ημέρας.
Πλήρης απασχόληση...
Έ! ρε «Αναγνώστη»...
«Έ! ρε θύμα, Έ! ρε ψώνιο, Έ! ρε σύμβολο αιώνιο...»
Ο «Αναγνώστης» ήταν ο μόνος φίλος μου, ως ζώο, γιατί τα σκυλιά μας ήταν τσομπανόσκυλα, όχι του οντά..., κι οι γάτες δεν τήν άραζαν στα "μπάσια" αλλά κυνηγούσαν ποντίκια έξω. Δεν πλησιάζονταν, ούτε τα μέν ούτε οι δέ.
Μαζί με τον «Αναγνώστη» κάναμε τις δουλειές τα καλοκαίρια, κάποιες φορές απ' το πρω'ί' κι ώς αργά το βράδυ, εγώ τόν φόρτωνα πέτρες, άμμο, ξύλα, ασβέστη, ήταν μικρόσωμος, "συμβατός" με τότε ύψος μου (τα τσιμέντα, που ήταν βαριά και γι' αυτόν και για μένα, τα κουβαλούσαμε με μουλάρια, που τα "χειρίζονταν" τα μεγαλύτερα αδέρφια μου), εγώ γέμιζα τις βαρέλες του. Τους βαριούς τενεκέδες με το γάλα τούς φόρτωνε ο τσοπάνος μας, ο Κωσταντούλας.
Περπατούσαμε μαζί, αυτός εμπρός εγώ πίσω του, τούς θυμόταν τους δρόμους, ήξερε πάντοτε πού πήγαινε, αλλά κάποτε, σε δύσκολες ανηφορικές στράτες, έμπαινα μπροστά και τού κρατούσα το "καπίστρι", βοηθιόταν. Φυσικά και τόν τάϊζα και τόν πότιζα στις ώρες του! Και δεν τόν καβαλούσα, παρά μόνον αν ήταν ξεκούραστος και δεν είχε "δρομολόγια" να κάνει. Ήμουν δεν ήμουν 30 οκάδες τότε. Μιά τσιληβήθρα. Ούτε που ένοιωθε φορτίο με εμένα καβάλλα, εμπρός στα άλλα που κουβαλούσε καθημερινά.
Στις διαδρομές μας πάντα είχα ένα "σσσκόπ", ένα ραβδί, για να μέ βοηθάει στο περπάτημα σε δύσκολες στράτες και για να φοβερίζω κάνα ξένο άγριο σκυλί, που παντυχαίναμε. Δεν τόν χτύπησα ποτέ για να τόν "συνετίσω". Συνεννοούμαστε άψογα με άλλους τρόπους.
Ακόμα και ...πολιτικά, μην γελάσετε!
Τύχῃ αγαθῄ -ή και βασκάνῳ...- (βρίσκεις ...υπογεγραμμένες, ακόμα και στα κομπιούτερ άμα ψάξεις...) είχα "πρόωρη ανάπτυξη" στα πολιτικά... Από τότε. 'Ισως λόγω πατρός αρχιαντάρτη/στη συνέχεια βουλευτή... Καταφύγιό μου τότε -και σ' αυτά, ούτε τώρα μην γελάσετε!- ο «Αναγνώστης». Τού ανέπτυσσα τις ιδέες μου και πάντα ...συμφωνούσε. Κανείς άλλος δεν θα μέ έπαιρνε στα σοβαρά εκείνη την εποχή...
Τώρα κάποιοι/-ες μέ καταλαβαίνουν, χωρίς να είναι γάϊδαροι/γαϊδάρες...
Τις Κυριακές γλεντούσε, ξεσαμάρωτος, που τού' ξυνα την πλάτη με το ξυστρί, τού 'βγαζα από τα τεράστια αυτιά του τα τσιμπούρια, τού 'πλενα τα "αχαμνά" του. Άσε το πετάλωμα... Μετά από δυό-τρείς φορές, που τό 'μαθα πώς γίνεται, κατάφερνα μόνος μου να τόν πεταλώνω, τόσο υπομονετικός ήταν.
Και ως αρσενικό, άψογος ο «Αναγνώστης»: Είχε ...γεμίσει το χωριό απογόνους. Δραστήριος και παραγωγικός (μέχρι τέλους, μού είπανε). Εγώ τόν πήγαινα και στα "ραντεβού" του τότε... Τά κατάφερνε πάντα πολύ καλά, ακόμα και με τις ...κόρες του.
Άσε με τις φοράδες... Που, φύσει, ήταν αρκετά ψηλότερές του... Ήταν φοβερός!!! Τίς έπειθε να λυγίσουν τα πίσω πόδια. Είχε βγάλει τέσσερα μουλάρια στο χωριό, πρώτο πράμμα. Είχαν να λένε οι συγχωριανοί! Τόση ήταν η φήμη του, που ένας κουμπάρος μας, από χωριό έξη ώρες μακρυά, είχε φέρει τη φοράδα του για να τού "σπείρει" ένα καλό μουλάρι ο «Αναγνώστης».
Ήταν το τέλειο υποζύγιο, θά ' λεγε κάποιος.
Κάτι άλλο, κάπως αλλοιώς, θα έλεγα εγώ, ας μην τό παρατραβήξουμε όμως...
«Έ! ρε θύμα, Έ! ρε ψώνιο, Έ! ρε σύμβολο αιώνιο...»
Το πώς έγινε με το σμήνος τις μέλισσες, κανείς δεν ξέρει ακριβώς. Ίσως κουνώντας την ουρά του (σκληρή σαν μαστίγιο όλη και στην άκρη μιά φούντα) για να διώξει τις μύγες, χτύπησε και μέλισσα από κοντινό μεταναστεύον σμήνος, η οποία έστειλε "μήνυμα" στις άλλες και τού έπεσαν επάνω, όλες μαζί, και τόν τελείωσαν...
Αν θυμηθούμε ότι η μέλισσα, όταν κεντρίσει, αφήνει μαζί με το κεντρί και το ...έντερό της και μετά από λίγο ψοφάει κι η ίδια, ίσως ο «Αναγνώστης» ήταν η αιτία να αποδεκατίστηκε το σμήνος.
«Νόμοι της Φύσης».
Υ.Γ.
Και μην ξανακούσω/διαβάσω κανένα να βρίζει τους γαϊδάρους αποκαλώντας με το όνομά τους κάποιον συνάνθρωπό μας που τόν ενόχλησε, γιατί θα τόν βρίσω κι εγώ άσχημα αποκαλώντας τον άνθρωπο...
{αναδημοσίευση}
Μελαγχόλησα για κάποιο διάστημα κι ας είχα καιρό να τόν δώ. Ήταν περίπου ο γάϊδαρος του Βάρναλη: Πρίν χρόνια, και επί χρόνια, κουβαλούσε, με την καθοδήγησή μου, ...άπειρες ποσότητες υλικών για το σπίτι και τα άλλα (στέρνα, μαντρότοιχους κλπ.) που έχτιζε ο πατέρας μου. Δεν έφταναν τότε αυτοκίνητα μέσα στο χωριό, ξεφόρτωναν στην άκρη του.
Και στο μύλο κάθε τόσο πήγαινε φορτωμένος καμμιά εκατοστή κιλά. 4 ώρες δρόμο το "πήγαινε", 5 ώρες η επιστροφή, ανηφόρα.
Και ξύλα κουβαλούσε για τη φωτιά, ούτε "γκαζιέρα" δεν είχαμε...
Και βέβαια νερό από τη βρύση του χωριού. Μιά τουλάχιστον φορά την ημέρα, δυό βαρέλες, 30 οκάδες κάθε μιά, κάπου 75 κιλά οι δυό + το σαμάρι...
Και το γάλα από τη στρούγγα, δίς της ημέρας.
Πλήρης απασχόληση...
Έ! ρε «Αναγνώστη»...
«Έ! ρε θύμα, Έ! ρε ψώνιο, Έ! ρε σύμβολο αιώνιο...»
Ο «Αναγνώστης» ήταν ο μόνος φίλος μου, ως ζώο, γιατί τα σκυλιά μας ήταν τσομπανόσκυλα, όχι του οντά..., κι οι γάτες δεν τήν άραζαν στα "μπάσια" αλλά κυνηγούσαν ποντίκια έξω. Δεν πλησιάζονταν, ούτε τα μέν ούτε οι δέ.
Μαζί με τον «Αναγνώστη» κάναμε τις δουλειές τα καλοκαίρια, κάποιες φορές απ' το πρω'ί' κι ώς αργά το βράδυ, εγώ τόν φόρτωνα πέτρες, άμμο, ξύλα, ασβέστη, ήταν μικρόσωμος, "συμβατός" με τότε ύψος μου (τα τσιμέντα, που ήταν βαριά και γι' αυτόν και για μένα, τα κουβαλούσαμε με μουλάρια, που τα "χειρίζονταν" τα μεγαλύτερα αδέρφια μου), εγώ γέμιζα τις βαρέλες του. Τους βαριούς τενεκέδες με το γάλα τούς φόρτωνε ο τσοπάνος μας, ο Κωσταντούλας.
Περπατούσαμε μαζί, αυτός εμπρός εγώ πίσω του, τούς θυμόταν τους δρόμους, ήξερε πάντοτε πού πήγαινε, αλλά κάποτε, σε δύσκολες ανηφορικές στράτες, έμπαινα μπροστά και τού κρατούσα το "καπίστρι", βοηθιόταν. Φυσικά και τόν τάϊζα και τόν πότιζα στις ώρες του! Και δεν τόν καβαλούσα, παρά μόνον αν ήταν ξεκούραστος και δεν είχε "δρομολόγια" να κάνει. Ήμουν δεν ήμουν 30 οκάδες τότε. Μιά τσιληβήθρα. Ούτε που ένοιωθε φορτίο με εμένα καβάλλα, εμπρός στα άλλα που κουβαλούσε καθημερινά.
Στις διαδρομές μας πάντα είχα ένα "σσσκόπ", ένα ραβδί, για να μέ βοηθάει στο περπάτημα σε δύσκολες στράτες και για να φοβερίζω κάνα ξένο άγριο σκυλί, που παντυχαίναμε. Δεν τόν χτύπησα ποτέ για να τόν "συνετίσω". Συνεννοούμαστε άψογα με άλλους τρόπους.
Ακόμα και ...πολιτικά, μην γελάσετε!
Τύχῃ αγαθῄ -ή και βασκάνῳ...- (βρίσκεις ...υπογεγραμμένες, ακόμα και στα κομπιούτερ άμα ψάξεις...) είχα "πρόωρη ανάπτυξη" στα πολιτικά... Από τότε. 'Ισως λόγω πατρός αρχιαντάρτη/στη συνέχεια βουλευτή... Καταφύγιό μου τότε -και σ' αυτά, ούτε τώρα μην γελάσετε!- ο «Αναγνώστης». Τού ανέπτυσσα τις ιδέες μου και πάντα ...συμφωνούσε. Κανείς άλλος δεν θα μέ έπαιρνε στα σοβαρά εκείνη την εποχή...
Τώρα κάποιοι/-ες μέ καταλαβαίνουν, χωρίς να είναι γάϊδαροι/γαϊδάρες...
Τις Κυριακές γλεντούσε, ξεσαμάρωτος, που τού' ξυνα την πλάτη με το ξυστρί, τού 'βγαζα από τα τεράστια αυτιά του τα τσιμπούρια, τού 'πλενα τα "αχαμνά" του. Άσε το πετάλωμα... Μετά από δυό-τρείς φορές, που τό 'μαθα πώς γίνεται, κατάφερνα μόνος μου να τόν πεταλώνω, τόσο υπομονετικός ήταν.
Και ως αρσενικό, άψογος ο «Αναγνώστης»: Είχε ...γεμίσει το χωριό απογόνους. Δραστήριος και παραγωγικός (μέχρι τέλους, μού είπανε). Εγώ τόν πήγαινα και στα "ραντεβού" του τότε... Τά κατάφερνε πάντα πολύ καλά, ακόμα και με τις ...κόρες του.
Άσε με τις φοράδες... Που, φύσει, ήταν αρκετά ψηλότερές του... Ήταν φοβερός!!! Τίς έπειθε να λυγίσουν τα πίσω πόδια. Είχε βγάλει τέσσερα μουλάρια στο χωριό, πρώτο πράμμα. Είχαν να λένε οι συγχωριανοί! Τόση ήταν η φήμη του, που ένας κουμπάρος μας, από χωριό έξη ώρες μακρυά, είχε φέρει τη φοράδα του για να τού "σπείρει" ένα καλό μουλάρι ο «Αναγνώστης».
Ήταν το τέλειο υποζύγιο, θά ' λεγε κάποιος.
Κάτι άλλο, κάπως αλλοιώς, θα έλεγα εγώ, ας μην τό παρατραβήξουμε όμως...
«Έ! ρε θύμα, Έ! ρε ψώνιο, Έ! ρε σύμβολο αιώνιο...»
Το πώς έγινε με το σμήνος τις μέλισσες, κανείς δεν ξέρει ακριβώς. Ίσως κουνώντας την ουρά του (σκληρή σαν μαστίγιο όλη και στην άκρη μιά φούντα) για να διώξει τις μύγες, χτύπησε και μέλισσα από κοντινό μεταναστεύον σμήνος, η οποία έστειλε "μήνυμα" στις άλλες και τού έπεσαν επάνω, όλες μαζί, και τόν τελείωσαν...
Αν θυμηθούμε ότι η μέλισσα, όταν κεντρίσει, αφήνει μαζί με το κεντρί και το ...έντερό της και μετά από λίγο ψοφάει κι η ίδια, ίσως ο «Αναγνώστης» ήταν η αιτία να αποδεκατίστηκε το σμήνος.
«Νόμοι της Φύσης».
Υ.Γ.
Και μην ξανακούσω/διαβάσω κανένα να βρίζει τους γαϊδάρους αποκαλώντας με το όνομά τους κάποιον συνάνθρωπό μας που τόν ενόχλησε, γιατί θα τόν βρίσω κι εγώ άσχημα αποκαλώντας τον άνθρωπο...
{αναδημοσίευση}
Σε τρία (3) τέρμινα Εκλογές!
Όπως έχω εξηγήσει και προηγουμένως και άλλες φορές το "τέρμινο" είναι αορίστου διαρκείας χρονικός προσδιορισμός (μπορεί δηλαδή να είναι ώρες, μέρες, βδομάδες, μήνες, φεγγάρια, χρόνια ή ...αιώνες) χρησιμοποιούμενος κατά κόρον από παντός είδους απατεώνες, μάντεις, χαρτομάντεις, καφετζούδες ή πολιτικούς, όταν προβλέπουν ή υπόσχονται κάτι. Τους είναι πολύ χρήσιμη η αοριστία για προφανείς λόγους.
Η κρυστάλλινη σφαίρα μου όμως και εγώ προσωπικά δεν ανήκουμε σ' αυτόν τον εσμό των απατεώνων.
Γιαυτό χτές βράδυ που τήν χάϊδεψα στοργικά για να μού αποκαλύψει κατιτίς απ' τα μελλούμενα, όταν έδειξε «3 τέρμινα» πρόσθεσε αμέσως μετά «φεγγάρια»!
Αναδίφησα το ημερολόγιο, με μιά κάποια διασταλτική αντίληψη, όπως πρέπει σε κρυστάλλινες προβλέψεις, και βρήκα ότι εννοεί την βδομάδα μεταξύ 7 και 13 Νοέμβρη.
Ο ήλιος θα βρίσκεται στον ΖΥΓΟ, ακριβώς στο μέσον του, τότε. Σημάδι ξεκάθαρο ισορροπημένης περιόδου. Θα αποδοθεί δικαιοσύνη.
Θυμίζω ότι εγώ δουλεύω με τον πραγματικό, τον ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ ζωδιακό κύκλο, 13 ζώδια άνισης διάρκειας, που θα τόν βρείτε στο BLOG μου αλλά και σε οποιοδήποτε επιστημονικό βιβλίο για τα άστρα. Δεν δουλεύω με τον φτιαχτό, τον «αστρολογικό», 12 ζώδια ίσης διάρκειας, τον ζωδιακό κύκλο των ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ τύπου Φελλάκη, Πίτσας Μητέρα και άλλων... ών ουκ έστι αριθμός, παγκοσμίως...
Και η Σελήνη μόλις θα αρχίζει να επανεμφανίζεται, αφού θα είναι στην -πλήρη- χάση της το βράδυ της 6ης προς το πρωί της 7ης Νοέμβρη..
Όταν κύτταξα τη σφαίρα μου λίγο βαθύτερα και με εντεταμένη την προσοχή μου, είδα στο κέντρο της τα δύο παραπάνω χρώματα, το πράσινο και το γαλάζιο, να στριφογυρίζουν σαν "τρελλά" με προφανή διάθεση ανάμιξης...
Κάτι δηλαδή σαν ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΑ, που σμίγουν μεταξύ τους, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα έμβρυο...
Δυστυχώς, και λόγω της χρονικής απόστασης προφανώς, η σφαίρα δεν τό έδειχνε καθαρά το "έμβρυο", δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν επρόκειτο για κανονικό βρέφος ή κάνα έκτρωμα.
Εκλογές θά 'χουμε τότε... Μπορεί να προκύψει ο,τιδήποτε.
Ίσως αργότερα φανεί πιο καθαρά... Τί να πώ;
Η κρυστάλλινη σφαίρα μου όμως και εγώ προσωπικά δεν ανήκουμε σ' αυτόν τον εσμό των απατεώνων.
Γιαυτό χτές βράδυ που τήν χάϊδεψα στοργικά για να μού αποκαλύψει κατιτίς απ' τα μελλούμενα, όταν έδειξε «3 τέρμινα» πρόσθεσε αμέσως μετά «φεγγάρια»!
Αναδίφησα το ημερολόγιο, με μιά κάποια διασταλτική αντίληψη, όπως πρέπει σε κρυστάλλινες προβλέψεις, και βρήκα ότι εννοεί την βδομάδα μεταξύ 7 και 13 Νοέμβρη.
Ο ήλιος θα βρίσκεται στον ΖΥΓΟ, ακριβώς στο μέσον του, τότε. Σημάδι ξεκάθαρο ισορροπημένης περιόδου. Θα αποδοθεί δικαιοσύνη.
Θυμίζω ότι εγώ δουλεύω με τον πραγματικό, τον ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ ζωδιακό κύκλο, 13 ζώδια άνισης διάρκειας, που θα τόν βρείτε στο BLOG μου αλλά και σε οποιοδήποτε επιστημονικό βιβλίο για τα άστρα. Δεν δουλεύω με τον φτιαχτό, τον «αστρολογικό», 12 ζώδια ίσης διάρκειας, τον ζωδιακό κύκλο των ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ τύπου Φελλάκη, Πίτσας Μητέρα και άλλων... ών ουκ έστι αριθμός, παγκοσμίως...
Και η Σελήνη μόλις θα αρχίζει να επανεμφανίζεται, αφού θα είναι στην -πλήρη- χάση της το βράδυ της 6ης προς το πρωί της 7ης Νοέμβρη..
Όταν κύτταξα τη σφαίρα μου λίγο βαθύτερα και με εντεταμένη την προσοχή μου, είδα στο κέντρο της τα δύο παραπάνω χρώματα, το πράσινο και το γαλάζιο, να στριφογυρίζουν σαν "τρελλά" με προφανή διάθεση ανάμιξης...
Κάτι δηλαδή σαν ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΑ, που σμίγουν μεταξύ τους, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα έμβρυο...
Δυστυχώς, και λόγω της χρονικής απόστασης προφανώς, η σφαίρα δεν τό έδειχνε καθαρά το "έμβρυο", δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν επρόκειτο για κανονικό βρέφος ή κάνα έκτρωμα.
Εκλογές θά 'χουμε τότε... Μπορεί να προκύψει ο,τιδήποτε.
Ίσως αργότερα φανεί πιο καθαρά... Τί να πώ;
ο 4ος σοσιαληστρικός δρόμος
Δεν έχω δικές μου προσλαμβάνουσες παραστάσεις για το ποιός ήταν ο 1ος και ποιός ο 2ος δρόμος για τον σοσιαλισμό αλλά θυμάμαι ποιός δηλώθηκε ότι ήταν ο 3ος...
Ήταν του Τόνυ Μπλαίρ, «εργατικού» πρωθυπουργού της Βρεττανίας για κάπου 9 χρόνια, του "κολλητού" του Τζώρτζ Μπούς του δεύτερου, του Μπους που τόσο, ακόμα και φατσικά!!!, έμοιαζε με το ηλίθιο μούτρο που έχει ως έμβλημα το περιοδικό «MAD».
Και περιλάμβανε ο «δρόμος» αυτός πολεμικές κυρίως επιχειρήσεις και επιδρομές ανά τον κόσμο, πολέμους από τους οποίους κάποιοι θησαύρισαν ξανά και ξανά και κάτι εκατοντάδες χιλιάδες, αν μή εκατομμύρια, "ανθρωπάκια" σφαγιάστηκαν και πολλά εκατομμύρια βυθίστηκαν στην αθλιότητα.
Έ! λοιπόν, τό πιστεύετε ή όχι... (ποιός σάς χαμπεριάζει άλλωστε;;;) ο 4ος δρόμος, κατά την ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ορολογία, είναι ο δρόμος που χάραξε, χαράζει (και θα χαράξει, αν δεν τόν ξεφορτωθούμε γρήγορα...) ο πρωθυπουργός μας κ. Γιώργος Παπανδρέου!
Έμ! τί πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» θα ήταν, αν δεν χάραζε κι έναν καινούριο δρόμο, δικό του, καταδικό του;;;
Κάτι ...φήμες που κυκλοφορούν, ότι δηλαδή ο δρόμος αυτός δεν είναι ακριβώς δρόμος για τον σοσιαλισμό, αλλά για την απεχθέστατη ζουγκλοειδή κοινωνία των πάμπλουτων που θέλουν να γίνουν ...παμπλουτώτεροι, εμπορευματοποιώντας και εκμεταλλευόμενοι τα πάντα, απορρίψτε τες ως ανυπόστατες.
Αφού τό είπε ο πρωθυπουργός μας σε συνέντευξή του στην Christian Science Monitor, τί λόγος πέφτει σε όποιον άλλον;;;
Ήταν του Τόνυ Μπλαίρ, «εργατικού» πρωθυπουργού της Βρεττανίας για κάπου 9 χρόνια, του "κολλητού" του Τζώρτζ Μπούς του δεύτερου, του Μπους που τόσο, ακόμα και φατσικά!!!, έμοιαζε με το ηλίθιο μούτρο που έχει ως έμβλημα το περιοδικό «MAD».
Και περιλάμβανε ο «δρόμος» αυτός πολεμικές κυρίως επιχειρήσεις και επιδρομές ανά τον κόσμο, πολέμους από τους οποίους κάποιοι θησαύρισαν ξανά και ξανά και κάτι εκατοντάδες χιλιάδες, αν μή εκατομμύρια, "ανθρωπάκια" σφαγιάστηκαν και πολλά εκατομμύρια βυθίστηκαν στην αθλιότητα.
Έ! λοιπόν, τό πιστεύετε ή όχι... (ποιός σάς χαμπεριάζει άλλωστε;;;) ο 4ος δρόμος, κατά την ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ορολογία, είναι ο δρόμος που χάραξε, χαράζει (και θα χαράξει, αν δεν τόν ξεφορτωθούμε γρήγορα...) ο πρωθυπουργός μας κ. Γιώργος Παπανδρέου!
Έμ! τί πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» θα ήταν, αν δεν χάραζε κι έναν καινούριο δρόμο, δικό του, καταδικό του;;;
Κάτι ...φήμες που κυκλοφορούν, ότι δηλαδή ο δρόμος αυτός δεν είναι ακριβώς δρόμος για τον σοσιαλισμό, αλλά για την απεχθέστατη ζουγκλοειδή κοινωνία των πάμπλουτων που θέλουν να γίνουν ...παμπλουτώτεροι, εμπορευματοποιώντας και εκμεταλλευόμενοι τα πάντα, απορρίψτε τες ως ανυπόστατες.
Αφού τό είπε ο πρωθυπουργός μας σε συνέντευξή του στην Christian Science Monitor, τί λόγος πέφτει σε όποιον άλλον;;;
Φεγγαράκι μου λαμπρό...
Φεγγαράκι μου λαμπρό,
φέγγε μου να περπατώ
να πηγαίνω στη δουλειά
να μαζεύω χρήματα
να τά δίνω στους λεφτάδες
...μήπως και ρουπώσουνε
κι έρθουν να μάς σώσουνε.
Είναι νόμος: ο φτωχός,
δεν μπορεί να κάνει αλλοιώς,
να τά δίνει στον λεφτά
όσα έχει μπικικίνια,
χωρίς ίχνος από γκρίνια,
να μη καταντήσει αυτός...
ένας άθλιος φτωχός!
Φεγγαράκι μου λαμπρό
μην ξανάρθεις από δώ,
αφού ολόγιομο εσύ
το σκοτάδι κάνεις πέρα,
και, χωρίς χρονοτριβή,
θα τούς μπεί καμμιά ιδέα
να δουλεύω νύχτα-μέρα.
φέγγε μου να περπατώ
να πηγαίνω στη δουλειά
να μαζεύω χρήματα
να τά δίνω στους λεφτάδες
...μήπως και ρουπώσουνε
κι έρθουν να μάς σώσουνε.
Είναι νόμος: ο φτωχός,
δεν μπορεί να κάνει αλλοιώς,
να τά δίνει στον λεφτά
όσα έχει μπικικίνια,
χωρίς ίχνος από γκρίνια,
να μη καταντήσει αυτός...
ένας άθλιος φτωχός!
Φεγγαράκι μου λαμπρό
μην ξανάρθεις από δώ,
αφού ολόγιομο εσύ
το σκοτάδι κάνεις πέρα,
και, χωρίς χρονοτριβή,
θα τούς μπεί καμμιά ιδέα
να δουλεύω νύχτα-μέρα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)