Φεγγαράκι μου λαμπρό,
φέγγε μου να περπατώ
να πηγαίνω στη δουλειά
να μαζεύω χρήματα
να τά δίνω στους λεφτάδες
...μήπως και ρουπώσουνε
κι έρθουν να μάς σώσουνε.
Είναι νόμος: ο φτωχός,
δεν μπορεί να κάνει αλλοιώς,
να τά δίνει στον λεφτά
όσα έχει μπικικίνια,
χωρίς ίχνος από γκρίνια,
να μη καταντήσει αυτός...
ένας άθλιος φτωχός!
Φεγγαράκι μου λαμπρό
μην ξανάρθεις από δώ,
αφού ολόγιομο εσύ
το σκοτάδι κάνεις πέρα,
και, χωρίς χρονοτριβή,
θα τούς μπεί καμμιά ιδέα
να δουλεύω νύχτα-μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου