«Θέλοντας ο βλάχος, μη θέλοντας ο ζωγράφος, φόρεσες Χριστέ μου κόκκινα τσαρούχια!»

Έτσι ισχυρίζονται οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι -πλην ενός, του πρεβεζιάνου Βαγγέλη Παπαχρήστου- ψήφισαν, άρθρο προς άρθρο και με την διαδικασία του «κατεπείγοντος»..., όλο το "πολυνομοσχέδιο" περί ...καταργήσεως παντός εργασιακού δικαιώματος, όπως είναι ο σωστός του «τίτλος»!

Παρακολουθώντας -λίγο, δεν είναι της "ειδικότητάς" μου αυτά...- θεωρώ ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που εξέφρασαν την αντίρρησή τους στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή {κίνηση που δεν έχει πρακτική αξία} αλλά τό υπερψήφισαν στη Βουλή ως νόμο {«διότι αλλοιώς θα χάναμε την εξουσία»...} προσπάθησαν να ...εφαρμόσουν την γνωστή παροιμία του ακατόρθωτου:
«Και το σκύλο χορτάτο και την πίττα σωστή»...

Εκεί όμως που πήγαινα να κλείσω αυτό το σύντομο σημείωμα, μού ήρθε στο νού μια άλλη ταυτόσημη, που είχα ακούσει παλιότερα από έναν ηπειρώτη.
Είναι σκαμπρόζικη, μπορεί και χυδαία για κάποιους..., αλλά δεν αντέχω να μην σάς τήν παραθέσω {στην ηπειρώτικη διάλεκτο για νά'ναι δυσανάγνωστη από μικρά παιδιά}:
«Κι τ'ν πούτσα στου μ'νί κι τ'ν ψ'χή στουν Παράδεισου».

Την ανάλυση και το βαθύτερο νόημα της όλης ενέργειας και κατάστασης των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, δεν έχω δυνατότητες να τά κάνω, όπως προείπα.
Ας ασχοληθεί κάποιος άλλος.