Παραμύθι(*) με όνομα!

♬

Ήταν που λέτε μιά φοράαααα,

οπού 'χαμ' έναν σαμαράαααα

καλό κουμά-αά-αά-αά-αά-σι...

Απ' το να φέρνεται "σπαθί"

κάλλιο είχε να μασσούν δικοί,

οι μεσσηνά-αά-αά-αά-αά-ρχοι.

Κι έτσι μάς βρήκ' η συμφορά,

της τρόϊκας η αποφορά

και το φαρμά-αά-αά-αά-αά-κι...

Κλέβει τους νιούς η ξενητειά,

η φτώχεια δεν βαστιέται πιά,

κι αυτοί ραχά-αά-αά-αά-αά-τι...

Πού πήγανε τόσα λεφτά,

δικά μας είτε δανεικά,

τόσο καϊμά-αά-αά-αά-αά-κι;;;

Λαμόγια τα εφάγανε,

νταβάδες τα κατάπιανε,

μέχρι ρανί-ιί-ιί-ιί-ιί-δας...

Πού νά 'ναι η λίστα της Λαγκάρδ

που ρήμαξε το έρμο τσάρδ'

πασοκοφρό-οό-οό-οό-οό-νων;;;

Ο παπακώστ την έκρυψε,

κι ο μπενιτζέλ την έθαψε,

πού νά ΄ναι τώ-ωώ-ωώ-ωώ-ωώ-ρα;;;

Ο σαμαράς ο κραταιός,

άμα μπορείς κάνε κι αλλοιώς,

τους προστατέ-εέ-εέ-εέ-εέ-εύει...

Ήταν που λέτε μιά φορά,

που ζούσανε αυτοί καλά

κι εμείς φαρμά-αά-αά-αά-αά-κι....

♬

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

(*) πολιτικώς ορθόν είναι το ΠΑΡΑΜΥΘΙ-ΑΣΜΑ, αλλά είπα να κρατήσω -σχεδόν...- τον αρχικό τίτλο του παραμυθιού της γιαγιάς του πρωθυπουργού...